Op 21 april nam Ter Steege Groep het bedrijf De Vree en Sliepen in Tiel over. Hiermee ging een lang gekoesterde wens in vervulling.We waren al voor de crisis op zoek naar uitbreiding in het midden/westen van Nederland. Na de crisis durfden we hier weer serieus naar uit te kijken.
Op verkenning in Tiel
Bedrijfsmakelaar Ben Olde Hartman belde me voor een bedrijf in Tiel: De Vree en Sliepen. Ik moest erg wennen aan het idee: zou dit wel een goeie vestigingsplaats voor ons zijn? Op 3 november vorig jaar vertrok ik voor het eerst naar Tiel. Ik sprak met de twee eigenaren van het bedrijf, Peter en Ted. Het gesprek was eerst natuurlijk wat aftastend, maar er ontstond al snel een geanimeerde driespraak over onze gezamenlijke passie, de bouw en de branche in algemene zin. De uren vlogen voorbij en voordat we het goed en wel beseften hadden we al veel met elkaar uitgewisseld.
Prettig onderbuikgevoel
Op de terugreis van Tiel naar ons kantoor in Rijssen bekroop het me voor het eerst. Het onderbuikgevoel. Die gewaarwording is moeilijk te omschrijven. Misschien is het nog het best te vergelijken met een menselijke relatie: je voelt intuïtief aan of die wel of niet goed zit. Met bedrijven kun je dat blijkbaar ook hebben. Mijn onderbuik vertelde me dat de normen, waarden en bedrijfscultuur van De Vree en Sliepen en die van Ter Steege Bouw Vastgoed niet ver uit elkaar konden liggen.
Er speelden twee gedachten door mijn hoofd die mijn goede gevoel verder aanzwengelden. Ik hoorde mijn vader zeggen: “Je kunt beter een goed bedrijf kopen en daar iets meer voor betalen dan een slecht bedrijf in de schoot geworpen krijgen”. Daarnaast speelde een gezegde van een (bank)relatie door mijn hoofd: “Volg je hart want dat klopt!”.
Wat goed voelt, kan snel gaan. Vlak na ons eerste gesprek hadden we een tweede ontmoeting, waarbij vanuit onze holdingdirectie ook Johan en Herman aansloten. Opnieuw werd het goede gevoel bevestigd. Nog geen twee maanden later besloten we om samen verder te gaan.
Goeie koop
Is zo’n overname dan louter een proces van hoogtepunten? Nee, natuurlijk niet.
Dit zijn ook processen die verlopen met hoogte- en dieptepunten, net zoals in een persoonlijke relatie. Belangrijk in dit soort processen is altijd dat de communicatie open en transparant is.
Een grappig voorbeeld van miscommunicatie: in het begin spraken Peter en Ted steeds over “een goeie koop bedrijf”. Ja, natuurlijk hadden wij een goeie koop gedaan, anders hadden we deze stap niet gezet. Het duurde bijna drie weken voordat we in de gaten hadden dat zij met ‘goeie koop’ ‘goedkoop’ bedoelden. Zo gaat het in dit soort processen: de koper vindt dat hij teveel betaalt, de verkoper vindt dat hij te weinig krijgt. Uiteindelijk bezegel je de deal en zijn beide partijen tevreden over het eindresultaat.
Gevoel en ratio
Natuurlijk is het onderbuikgevoel niet de enige maatlat bij een overname. De intuïtie moet zakelijk onderbouwd worden. Nadat je elkaar de hand hebt geschud begint het zogenaamde due diligence oftewel boekenonderzoek. Er worden allerlei adviseurs ingevlogen in aansluiting op onze eigen expertise. Als je niet oppast, verdwijnt het onderbuikgevoel dan volledig naar de achtergrond. Gelukkig hebben wij dat altijd weer naar boven kunnen halen.
Winning team
Uiteindelijk was er dan het moment dat wij met het bericht naar buiten konden. Intern binnen ons bedrijf werd daar zeer positief op gereageerd. Hoe kan het ook anders: van crisis en moeilijke tijden naar deze stap was natuurlijk een ontzettend positief bericht.
Op donderdagmiddag 21 april reisden we af naar Tiel om daar de medewerkers te vertellen dat zij onderdeel waren geworden van de Ter Steege Groep. En daar was het weer: het onderbuikgevoel.
We vertelden wie we zijn en wat we doen. Uiteindelijk waren de mensen natuurlijk vooral geïnteresseerd in één ding: wat verandert er voor mij? Het bedrijf in Tiel staat er gezond voor en is goed door de crisis gekomen. Mijn verhaal had als basis “never change a winning team”. Ik heb kunnen uitleggen dat we op dezelfde voet verder willen met dit bedrijf en dat we vooral kijken waar we elkaar kunnen versterken. Het mooiste was het moment aan het eind van ons verhaal, toen één van de medewerkers opstond en aangaf dat dit wel een reden was voor een warm applaus. Na de presentatie kregen we een warme handdruk van alle medewerkers. Ze feliciteerden ons met de overname en wij konden hen welkom heten bij onze groep.
De afgelopen weken heb ik met veel mensen van onze nieuwe vloot aan de Bouw Vastgoed stam mogen kennismaken. Ik kan maar tot één conclusie komen: mijn onderbuikgevoel klopt!