Om op zijn tijd eens lekker te ontspannen stap ik graag op de mountainbike. Dat is niet alleen goed voor mijn conditie. Het maakt me ook elke keer weer duidelijk dat ‘de automatische piloot’ niet bestaat. Klakkeloos achter je voorganger aan fietsen kan je zomaar opbreken. Zijn inschattingsvermogen of reactiesnelheid is misschien wel anders dan die van jou. Zelf goed blijven opletten en situaties inschatten is daarom de boodschap.
Wat dat te maken heeft met woningrenovatie? Nou, daar zie ik eenzelfde soort risico voorbijkomen met Nul op de Meter. Het klinkt goed, het is anders, innovatief, duurzaam, iedereen doet het, dus… er allemaal achteraan fietsen dan maar?

De klant centraal?

Begrijp me goed: ik sta helemaal achter het principe van Nul op de Meter. Maar ik vraag me wel hardop af dit voor de klant altijd de beste oplossing is. Sterker nog, of dit de nieuwe standaard moet worden, zoals ik overal om me heen hoor. Bouwers willen wel, en dat is logisch. Bewoners leveren hun energierekening in: voor dat geld kan een forse investering worden gedaan. Daar hebben de bouwers baat bij. Maar de bewoners ook altijd?

Huurders willen wel meer comfort, maar niet meer lasten. Nul op de Meter? Prima, zolang het niet betekent dat de totale maandlasten (huur en energie) omhoog gaan. Want als huurder ga ik die investering natuurlijk niet betalen.

Waar voor je geld

Woningeigenaren daarentegen moeten wel zelf investeren. Zij maken een rekensommetje: wat kost me een Nul op de Meter renovatie, wat levert het me op en kan ik er een hypotheek voor krijgen. Verdien ik de investering terug in de jaren die ik hier nog woon? In de energiebesparing en/of later in de verkoopprijs van de woning?
Corporaties staan positief tegenover initiatieven als Nul op de Meter. Vaak zijn ze graag bereid om een pilot of een kleinschalig project uit te voeren. Maar massaal omarmen: dat is toch even een ander verhaal. Dat betekent immers ook massaal investeren. Hoeveel corporaties kunnen dat financieel verantwoorden?

De partijen in de bouwketen roepen in koor dat ze Nul op de Meter kunnen realiseren. Of in elk geval iets wat daarop lijkt. Maar zijn we ook werkelijk in staat om de corporaties een product te garanderen voor een kostprijs die ze met de energiebesparing terugverdienen?

Laten we geen inschattingsfout maken door te denken dat alles en iedereen klaar is voor Nul op de Meter. In de praktijk blijkt dat er nog genoeg redenen zijn voor nuancering. En dat er voor veel corporaties en aanbiedende partijen nog een hele weg is te gaan, voordat Nul op de Meter hype af is en de nieuwe standaard is geworden.

Tenslotte een paar tips

• Check eerst of een Nul op de Meter ingreep is te financieren; dit voorkomt teleurstellingen
• Verzeker je ervan dat de klant er aantoonbaar op vooruit gaat, zowel financieel als in comfort
• Verkoop alleen oplossingen/producten waarvan je de prestaties kunt garanderen
• Beter een tevreden klant met 95% Nul op de Meter, dan een ontevreden klant met 100% Nul op de Meter.